Tamda
bencilleşmenin tadına varmaya başlamıştım. Ne güzeldi lan bencilleşmek.
Yükleri üstünden atıvermek, empatiyi şööle kenara koyuvermek...
Bahanemde vardı oysa; sıramı savmıştım, bi bok olmazdı lan bizden, zaten
40'ımı da devirmiştim. Ne yaptınız lan siz, nasıl da aldınız
bencilliğimi elimden. Ne rahatmış oysa sorumsuzluk. Hıncımı da
alıyordum ne güzel şu %50'den.
Çekirdek çitletip kabuğunu
hoyratça yere atmanın hafifliğini sen bilir misin ey direnişçi!
Kuyruklara kaynak yapmanın, öne geçmenin tadını sen bilir misin? Yayalar
salak gibi kırmızıda beklerken, yaya kaldırımından umarsızca karşıya
geçmenin egosunu sen bilir misin? Konuların üzerinde derinleşmeden "o
senin sorunun", "canım böyle istedi, yaptım" gibi cümleler kurabilir
misin sen lan direnişci? Ne yaptınız siz? Düşüncesizliğimle ne güzel
barışmıştım ben.
Ömrü hayatımda bu kadar düşüncesiz, bu kadar
empati yoksunu, bu kadar sorumsuz, bu kadar .... her ne haltsa işte,
bencilliğin tadına varmışken, feragat ettiklerimi getirdiniz önüme
koydunuz. Lan direnişçiler, ne yaptınız.... ne yaptınız siz?
